جداشدن ما از حماقتهای‌مان
گاهی سخت‌تر از آنی است که فکر می‌کنیم
این را زمانی درمی‌یابم که
اشتباهات آشکار یکی از دوستانم را می‌بینم
اما از آنجا که او آن اشتباهات را
آرمان‌سازی هم می‌کند
نمی‌توانم با او در موردشان حرف بزنم
تنها می‌توانم به این فکر‌کنم
و از آن بترسم که
من چه اشتباهات آشکاری دارم
که از چشمان خودم پنهان است
و من چطور رفتار می کنم
که کسی جرات نمی کند
گوشه‌ای از آن ها را به من بازخورد دهد
باید دائم به این فکر کنم
و از آن بترسم
اگر نه هیچ‌گاه از اتاق ناآگاهی هایم
بیرون نخواهم رفت…
متن: دکتر پویان مقدم
روان‌درمانگر تحلیلی
عکس: @oszvaldnoell