این روزها
پیدا کردن یک شریک عاطفی، ممکنه از هر طریقی اتفاق بیفته و لزوما قرار نیست آشنایی در فضای مجازی بد و غلط باشه.مساله اینجاس که بعضی بستر های ارتباطی،خاصیت هایی دارن که اگر تابع اونها بمونیم،بخش هایی از رابطه رو تجربه نمیکنیم.
مثلا ممکنه ما ترس هایی داشته باشیم که برقراری رابطه از این طریق کمک کنه تا ما کمتر مضطرب بشیم،پس بدون اینکه حواسمون باشه اون پشت قایم می شیم و با کسی که اونم پشت قایم شده شروع به آشنایی می کنیم. و یه روز می فهمیم به جای رابطه،مشغول قایم باشک بازی بودیم.
ترس هایی مثل
_ ترس از ترک شدن
_ترس از قضاوت شدن
_ترس از خواسته نشدن
_ ترس از مورد پسند طرف مقابل نبودن
_ترس از خانواده و مخالفتشون با این نوع رابطه
مشکل از اونجا شروع می شه که ما یا دیگری یا هر دو،به خاطر اینکه این موقعیت، اضطراب کمتری برامون ایجاد می کنه،زمان زیادی رابطه رو در همین فضا نگه می داریم و شناختمون از هم،متناسب با همین کیفیت ارتباطی باقی می مونه،و بعد از گذشت چند ماه که فکر کردیم زمان زیادی با هم بودیم این تصور برامون پیش میاد که ما خیلی وقته با همیم و همو می شناسیم پس…می تونیم وارد تصمیم های مهمتر یا جدی تر بشیم.!
معاشرت نکردن
در فضای واقعی روابط،با دوستای طرف مقابل و دوستای خودمون،با خانواده ی او و خانواده خودمون،در موقعیت های اجتماعی مختلف و…باعث می شه واکنش های او رو در موقعیت های کمتری ببینیم و ارزیابی کنیم،و تصویر ما از او محدود بشه به توصیفات خودش از خودش و اگر برای ما جذابیت های زیادی هم داشته باشه خودبه خود ممکنه مشکلاتش رو کوچیک،و خوبی هاش رو برای خودمون بزرگ کنیم…
اینطوری یه فضای مجازی،یه رابطه واقعا مجازی رو ایجاد می کنه ولی چون ما رو از مواجهه با ترس هامون دور نگه داشته،بهش تن می دهیم.طول زمان و شیوه ی آشنایی در ابعاد مختلف زندگی مهمه.
ترس های ما گاهی ما رو توی موقعیت هایی نگه می دارن و ما به اونها خو می گیریم،که کم کم فکر میکنیم اصلا زندگی همون شکلیه در حالیکه ما خودمون رو توی ناحیه امن نگه داشتیم و اینطوری بعضی مسائل رو نمی بینیم،گاهی آشنایی در فضای مجازی از رهگذر همین موضوع ما رو می تونه دچار مشکل کنه.
دکتر پویان مقدم
روان درمانگر تحلیلی