<< گاه بخش هایی از ما،میلی به رابطه ندارند چرا که قبلا “رها ” شده اند قبلا ” تحقیر” شده اند و یا قبلا “دوست داشته نشده اند” اما در ظاهر،ما انرژی زیادی برای ایجاد رابطه صرف می کنیم.>>
بسیاری از ما درون یک رابطه بیشتر از هر چیز،مشغول فاصله گرفتنیم و تمام مان را نمی توانیم در رابطه رها کنیم و این چنین به هم آسیب می زنیم،همان آسیبی که سال ها قبل در قالب عشق به ما خورده است.
گاه ما عشق را به صورت ناقص و آسیب دیده از کسانی دریافت کرده ایم که برایمان اولین معنای عشق بوده اند و حالا همان را با معشوق امروزمان تکرا می کنیم.
_ گاه یکدیگر را تنگ به آغوش می کشیم غافل از آنکه گاه دست هایمان قیچی های برنده ای هستند که با هر آغوش،آسیب هم می زنند و ما سال هاست که آنرا عشق تعبیر می کنیم.
دکتر پویان مقدم
روان درمانگر تحلیلی و روانکاو