تا وقتی که نتوانیم هیجانات مربوط به هر اتفاق را در زندگی‌مان تجربه کنیم احساس می کنیم زندگی‌مان خالی است و به دنبال اتفاقی هیجان‌زا و هیجان‌انگیز برای بیرون آمدن از این پوچی درونی خواهیم بود.
برای همین است که بعضی‌ها بعد از مدتی از یک روان‌گردان یا یک فعالیت هیجان‌زای پرخطر خسته می‌شوند و باید حالا یک رفتار هیجان انگیز دیگر که بیشتر، خط قرمزها را می‌شکند انجام دهند. برای همین است که به اعمال ممنوعه روی می‌آوریم چرا که:
از همین کنار هم صحبت کردن در کافه،از همین ترافیک،از همین بستنی که برای دوستمان می‌خریم،از همین باهم فیلم دیدن در عصر جمعه به اندازه کافی احساساتی را درونمان تجربه نمی‌کنیم. چرا که ما زمانی می‌توانیم تمام احساساتمان را تجربه کنیم که بتوانیم احساسات تلخ گذشته را هم تجربه کنیم و اگر توانایی مواجهه با آنها را نداشته باشیم باید بخشی از خودمان و ظرفیت تجربه هیجانی‌مان را خاموش کنیم تا درد کمتری بکشیم.
ما به اندازه‌ای که می‌توانیم با تمام آنچه بر ما اتفاق افتاده مواجه شویم می توانیم احساساتمان را در موقعیت‌های مختلف زندگی تجربه کنیم و به همین اندازه هم دچار عدم پوچی نخواهیم شد.
دکتر پویان مقدم
روان‌درمانگر تحلیلی