داشتن کسی که ما را کاملا درک کند،تقریبا غیر ممکن است زیرا هر کدام از ما،منحصر به فردیم.اما در رشد یافته ترین حالت ،ما دو خصوصیت مهم خواهیم داشت:اول اینکه باور داریم دیگری ، فردی مستقل و با جهانی متفاوت است،دوم اینکه می توانیم خود را جای او بگذاریم و احساساتش راحس کنیم.
اطمینان ما از اینکه می دانیم در کله ی دیگری چه می گذرد قطعا روابط ما را به باد خواهد داد.اما تلاش برای اینکه خودمان را جای او بگذاریم احتمال اینکه روابطمان زنده بمانند را بیشتر خواهد کرد.
متن:دکتر پویان مقدم
روان درمانگر تحلیلی