زود یا دیر صمیمی شدن…!
چرا باید یا نباید زود صمیمی بشیم؟
هیچ رفتاری به تنهایی قابل ارزیابی نیست مگر اینکه انگیزه‌های درونی خودمون از اون رفتار رو بتونیم شناسایی کنیم.
مثلا:
لاغر شدن لزوما هدف کارآمدی نیست اگر به خاطر ترس از خواستنی نبودن باشه ، چون داریم گوش به فرمان چیزی درونمون می‌شیم که ممکنه در کوتاه مدت اضطرابمون رو کم کنه اما در بلند مدت نه تنها اون احساس بد از بین نرفته بلکه ممکنه وادار به انجام کارهای دیگه‌ای هم بشیم اما اگر انگیزه لاغر شدن حفظ سلامتی باشه این رفتار برای ما کارآمد خواهد بود.
نکته مهم
اینه که گاهی ما از انگیزه‌های درونی خودمون آگاهی کامل نداریم و دائم فکر می‌کنیم فلان‌کار رو دوست داریم اما وقتی اون کار رو کنار می‌ذاریم اضطراب می‌گیریم ،آشفته می‌شیم و نمی تونیم کنارش بذاریم.
پس تفاوت کاری که دوسش داریم با کاری که از روی اضطراب انجامش می دیم اینه که:
اگر کاری رو برای کاهش اضطراب و مشکل روانی‌مون انجام بدیم، کنار گذاشتنش ما رو به شدت آشفته می‌کنه اما اگر اون کار دوست داشته باشیم و انتخاب ما باشه اگر اون رو کنار بذاریم، حالمون بد نمی‌شه.
در نتیجه در مورد زود یا دیر صمیمی شدن:
_ اگر به خاطر ترس از تنهایی زود صمیمی می‌شیم یا زود رابطه جنسی برقرار می‌کنیم
یا
_ اگر به خاطر ترس از ترک شدن، دیر صمیمی می‌شیم یا زود رابطه رو تموم می‌کنیم این یک رفتار تکانشی و از روی کاهش اضطرابه که هر دوش می تونه به ما و روابطمون آسیب بزنه.
آگاه نبودن ما از انگیزه‌های درونی‌مون باعث می‌شه کارهایی رو انجام بدیم و بعد مشکلاتی در زندگی‌مون بوجود بیاد که نتونیم دلایل اونها رو درست متوجه بشیم.
نه زود و نه دیر صمیمی شدن لزوما نمی‌تونه مشکل شخص باشه مشکل ترس‌های درونی مان که ما رو وادار به شیوه‌های مختلف روابطمون با دیگران می‌کنن.
مهمه که بتونیم روابطمون رو درست مدیریت کنیم،اما این یه فرمول کلی نداره،بلکه بستگی به شناخت خودمون،شناخت دیگری و شرایط حاکم بر رابطه داره.
برای خیلیا سواله که کی و چه زمانی و چقدر باید به طرف مقابل نزدیک بشم یا فاصله بگیرم،این یک جواب کلی نداره بلکه باید ببینم درون ما چی داره می گذره،ما زمانی نمی دونیم باید چطور رفتار کنیم که بخشی از خودمون رو درست نمی شناسیم.
دکتر پویان مقدم
روان درمانگر تحلیلی